Het laatste verslag vanuit Nicaragua

Jaa, daar is ie dan, het laatste verslag vanuit Nicaragua. alweer 1,5 maand geleden dat ik een verslag schreef over de 'gewone' dingen van het leven hier. Nu maar eens vertellen over het afsluiten van de opeens zulke speciaal geworden 'dingen'.

Laten we beginnen met de 4Mijl, wat een dag! Wij dachten een aantal dagen van tevoren alles mooi geregeld te hebben. Alle sponsoren hadden van alles beloofd en toegezegd en we hoefden verder niet veel meer te doen, alles moest alleen nog daadwerkelijk geregeld worden. En dan wordt het duidelijk dat je in Nicaragua zit! Coca cola had ons toegezegd dat ze ons zouden sponsoren met water en power. Uiteindelijk werden dit maar 60 flesjes power en moesten we het water en de andere flesjes power dus nog zelf aanschaffen de dag voor de 4Mijl. Ook kon Movistar, die ons al wel spandoeken had gesponsord, opeens niet meer met de aangeboden geluidswagen rond rijden want die moest nog gerepareerd worden. Daar ging onze geluidsinstallatie voor die dag dus. Ook kregen we te horen dat er in de cancha, waar wij inschrijvingen en de prijsuitreiking hadden gepland en geregeld, een cerveceria zou worden opgebouwd en gehouden op de dag van onze 4Mijl. Het voelde alsof alle voorbereidingen allemaal weer op nul waren komen te staan. Als laatste kregen we van het IND te horen dat zij ons de startnummers toch niet konden sponsoren dus ook die moesten we nog zelf schilderen. Hier hebben we gelukkig een heleboel hulp bij gekregen!
Uiteindelijk was de dag van de 4Mijl aangebroken, en om 8 uur was ik aanwezig in de cancha. De mannen van de cerveceria waren hun podium ed aan het opbouwen maar we liepen elkaar met onze inschrijvingen en dergelijke niet in de weg. We konden zelfs nog regelen dat we hun geluidsinstallatie konden lenen voor de prijsuitreiking! Vanaf 8 uur in de ochtend waren de inschrijvingen geopend en voor de eerste 67 kinderen hadden we bij hun inschrijving en startnummer ook nog een t-shirt van de 4Mijl Groningen, gesponsord door de organisatie van de 4Mijl Groningen. Voor we het wisten waren de eerste 67 inschrijvingen dan ook binnen. De jongens uit Costa Rica waren de donderdag voor de 4Mijl ook gekomen, op werkbezoek, en zij hebben ons deze dag goed geholpen waar nodig! Omdat het 1 juni de dag van het kind is/was waren er ontzettend veel activiteiten georganiseerd ook vanuit de gemeente en de Juventud.
Laten we de rest van de voorbereidingen maar skippen en doorspoelen naar de wedstrijd. Luis (sportcoordinator van San Carlos) had de vrijwilligers geregeld, zei hij. Uiteindelijk hadden we in plaats van 15 wel 7 vrijwilligers en nadat ik hen had uitgelegd wat hun taak was konden zij ook naar hun posten toe. De politie was dit jaar perfect georganiseerd. Ze waren op tijd! aanwezig en alle kruispunten en andersoortige punten waren bezet waardoor er weinig tot geen verkeer op het parcours was tijdens de loop. Uiteindelijk startte we om kwart over vier, een kwartiertje later omdat de ambulance waarmee de brandweer de wedstrijd zou leiden nog even op zich liet wachten. Toen ze er waren ben ik voorin de ambulance geklommen en zodra wij de sirenes aanzette was de wedstrijd van start! Alle jonge kinderen in hun enthousiasme natuurlijk als een gekke van start, maar na zo'n 300m liepen de twee jongens, waarvan we het wel hadden verwacht, voorop en dit is zo de gehele loop gebleven. De wedstrijd was niet helemaal vrij van vals spel, maar het was zeker niet slecht.
Na de finish hebben Nikki en ik zo snel mogelijk de eerste 3 plekken per categorie uitgerekend en zo konden Nick en ik het podium beklimmen om de prijzen, muziekboxjes met sdkaart en medailles uit te reiken! Na deze vermoeiende maar super mooie dag de cancha opgeruimd en naar huis gegaan om uit te brakken.
Hoewel het weer een super dag was hebben we toch besloten dat de volgende groep die de 4Mijl San Carlos gaat organiseren een mini-4Mijl gaat doen. Het is namelijk de dag van het kind en de afgelopen twee edities is wel gebleken dat de wedstrijd voor de kinderen te lang is, dit is waarschijnlijk een van de redenen dat er wordt afgesneden. Ook wordt het alleen nog voor kinderen georganiseerd en niet meer voor volwassenen.

Het weekend na de 4Mijl zou het basketbaltoernooi plaatshebben. Wij hadden allemaal netjes onze teams geformeerd, ik had zelf 5 jongensteam en 3 meidenteams, en we hoefden dus alleen nog maar wat te horen van de man die de organisatie op zich had. En Nicaragua kennende liet die man niets horen. Tot op heden hebben we nog niets van hem gehoord! Met als resultaat dat op alle scholen de kinderen maar bleven vragen wanneer nou dat basketbaltoernooi was en later waarom we niet hadden gebasketbald. Een heleboel teleurgestelde kinderen dus, en dit willen wij deze man nog wel even vertellen.

Ook aan de zwemlessen is een eind gekomen. Eerst hadden we het afzwemmen voor de kinderen van de middelbare school. Dit was een rustige aangelegenheid, maar het super resultaat uiteindelijk! Mijn groep kan ondertussen alle verschillende slagen, de volgende stap zou het verfijnen van de techniek zijn. En ja, ook onderwater zwemmen is ze uiteindelijk allemaal gelukt!
De week daarna hadden we het afzwemmen van de kinderen van de basisschool. Maar omdat het de woensdag zo hard regende en onweerde besloten we om de afzwemles af te lassen. Uiteindelijk hebben we het kunnen verplaatsen naar vrijdag! We hadden een grote touringbus gehuurd, want we hadden ook alle ouders uitgenodigd om mee te komen. Dit bleek een goed idee want ook de touringbus zat meer dan overvol! Uiteindelijk een super dag gehad met een heleboel trotse kinderen, ouders, opa's, oma's, broers en zussen aan het eind toen de diploma's werden uitgereikt! Mooi om het zo af te kunnen sluiten.

Nu is de laatste maand in gegaan en dit betekend het schrijven van de vele documenten voor ISOP en ook voor school! Echt super leuk werk. NOT! Maar; wat moet, dat moet!

In de laatste week van juni heb ik ook mijn laatste gymlessen op mijn school gegeven. Erg jammer dat er lessen hebben moeten uitvallen door de regen.
Gepland was dat afgelopen donderdag mijn laatste lesdag zou zijn. Je leest het goed, GEPLAND! Ik was dinsdag op school aan het lesgeven in de ochtend toen ik hoorde dat er donderdag geen les was, en dat betekende dus dat deze dag mijn laatste lesdag was. Dat is raar! Maar het wordt nog gekker. Loop ik 's middags richting school om de allerlaatste les te gaan geven kom ik een van mijn kinderen tegen die zegt 'iedereen is al weg hoor, er is geen les'. Huh?! Ik door naar school, want ik moest er toch heen, en op school aangekomen en vragen aan de juf wat dit nou is; mijn aller laatste les die niet doorgaat? 'Ja sorry, vergeten te zeggen maar wij hebben een vergadering'. Ook de kinderen komen vragen of ze geen gymles hebben. Uiteindelijk komt het allemaal toch goed hoor! Ik heb de juf de kinderen die wel les wilden hebben, ook al waren ze al vrij, laten optrommelen en zo heb ik met 15 kids en mijzelf nog een super leuke les gehad. We hebben lekker gevoetbald en gekickbald, iedereen luisterde super en dit was eigenlijk de beste les om mee af te sluiten!

Woensdag ben ik naar school gegaan omdat dit mijn afscheid zou zijn op mijn school. Ik heb op het podium mijn dans opgevoerd (gangnam style) en er maar direct een spontane dansuitspatting van gemaakt door alle kinderen mee te laten dansen. Daarnaast ben ik door bijna alle klassen verwend met kadootjes alvast voor mijn verjaardag! Ook ter afsluiting met de juffen gegeten op school, met z'n allen hebben we pollo frito gemaakt en eenmaal thuis had ik ook een moment uitbuiktijd nodig!

Zaterdag was het dan zover, mijn 21e verjaardag! Op vrijdag om 4 uur 's middags werd ik gebeld door mijn ouders, ik dacht; wat moeten ze nu weer van me;), maar toen ze begonnen te zingen besefte ik me dat het in Nederland al middernacht was en ik daar officieel dus jarig was. Zaterdag was het hier zover en ik had twee feestjes gepland. in de middag een kinderfeestje! met het thema hello Kitty! Van de uitnodigingen, tot de piñata en de taart aan toe, alles was hello Kitty! Voordat dit kinderfeestje plaatsvond werd ik door de familie van Nikki nog verrast met twee dansen, door de zusjes van Nikki, een giga taart en een piñata in de vorm van een molen voor 's avonds.In de avond had ik vrienden uitgenodigd om lekker wat te komen eten en drinken alvorens we naar de champa zouden gaan. Ik moest natuurlijk dansen om mijn piñata kapot te mogen slaan, en dit was toch ongemakkelijk omdat iedereen zat te kijken en er ook videos en foto's werden gemaakt. Na dit ongemakkelijke moment, lekker eten en kletsen zijn we naar de champa vertrokken!
Ik was eigenlijk al ontzettend moe maar ik heb toch nog een super leuke avond gehad! Lekker gekletst en gedanst en nog meer gekletst. Uiteindelijk kwamen Nick en Kim, die die dag waren aangekomen vanuit Costa Rica, ook nog en was de bende compleet. Om half twee ben ik mijn bed toch maar ingedoken, want ik was helemaal leeg na een dag van geregel en feestjes!
De volgende dag mijn kadootjes allemaal uitgepakt en wat ben ik verwend zeg! Ik kan ondertussen mijn hele huis in Nederland inrichten naar Nicaraguaanse stijl. Ook mijn lichaam kan ik het aankomende jaar goed verzorgen!

Gister was de dag van het uitbrakken en het werken aan diezelfde documenten. Ook na het schrijven van dit verslag ga ik verder met het schrijven van eerst het kasboek en daarna het eindproject.

Woensdag is het zover en komen mijn ouders deze kant op en ga ik ze ophalen op het vliegveld van San José in Costa Rica. Daarna neem ik ze mee terug naar San Carlos en gaan we 3,5 mooie weken tegemoet tijdens het reizen!

Oja en dat met die jongen en zijn liefdes verklaring...
We zijn vrienden, maar voor hem zal het altijd anders zijn vrees ik.
Gister had hij een ontzettende kater van mijn feestje en zoals we dat in Nederland zeggen; het enige wat helpt tegen een kater is blijven drinken. Dat heeft hij dan ook gedaan.
'S avonds toen ik lekker op de bank lag een filmpje te kijken op mijn laptop heeft mijn broertje hem binnen gelaten terwijl ik totaal geen behoefte had om hem te spreken met een bezopen kop en de alcohol lucht om hem heen hangend. Dit heb ik dus ook niet gedaan. Hij is in een stoel gaan zitten en ik heb hem gewoon bot genegeerd. Toen ik mijn bed in wilde kwam ik erachter dat hij in de schommelstoel gewoon in slaap was gevallen...
Ik mijn moeder er maar bij gehaald, na een paar tikken en geroep kregen we hem wakker en heeft mijn moeder hem naar huis gestuurd. Na nog wat geluiden te horen, ik denk dat hij zo'n twee keer is gevallen, is ie volgens mij thuisgekomen en kon ik gaan slapen. Thanks mam!
Dit is dus één van de redenen waarom ik niets me hem wil. Hij is nogal een dronkenlap, helaas.

Het volgende en allerlaatste verslag zal vanuit Nederland plaatsvinden. Met een terugblik om de mooie laatste 4 weken!

Saludos,

Tyka